Czy ból podczas seksu to coś, co trzeba po prostu „przetrwać”?
Współżycie seksualne powinno być źródłem bliskości i przyjemności. Niestety, dla wielu osób – szczególnie kobiet – może ono wiązać się z bólem, lękiem i napięciem. Taki stan nazywamy dyspareunią, czyli bolesnym współżyciem. Choć problem ten występuje częściej, niż mogłoby się wydawać, wiele osób latami cierpi w milczeniu, obawiając się mówić o swoich trudnościach nawet lekarzowi czy partnerowi.
Czym jest dyspareunia?
Dyspareunia to medyczny termin określający ból w obrębie narządów płciowych podczas lub po stosunku seksualnym. Może mieć postać:
powierzchowną – ból pojawia się przy wejściu do pochwy lub penisa,
głęboką – ból występuje w czasie głębszej penetracji,
przewlekłą lub okresową – może mieć związek z konkretną sytuacją, fazą cyklu, pozycją seksualną itp.
Ból ten nie zawsze ma podłoże fizyczne – bardzo często jego źródłem są czynniki psychologiczne, relacyjne lub emocjonalne.
Najczęstsze przyczyny dyspareunii
Dyspareunia może mieć wiele przyczyn – zarówno fizjologicznych, jak i psychologicznych. Do najczęstszych należą:
1. Przyczyny fizyczne:
Infekcje intymne (grzybicze, bakteryjne)
Suchość pochwy (np. w okresie menopauzy)
Endometrioza, zrosty po porodzie lub zabiegach ginekologicznych
Wady anatomiczne
Uraz lub nadwrażliwość
2. Przyczyny psychiczne i emocjonalne:
Lęk przed bólem lub współżyciem
Złe doświadczenia seksualne lub trauma (np. nadużycie)
Brak poczucia bezpieczeństwa z partnerem
Zaburzenia nastroju (np. depresja, lęki)
Przekonania kulturowe lub religijne związane z seksualnością
3. Problemy relacyjne:
Napięcie w związku
Brak komunikacji na temat potrzeb i granic
Niska jakość życia seksualnego
Dyspareunia a psychika – związek silniejszy, niż się wydaje
Ból podczas współżycia może prowadzić do unikania kontaktów seksualnych, napięć w relacji, a także do obniżenia poczucia własnej wartości i nastroju. Wiele kobiet czuje się „gorszymi partnerkami” lub wręcz „niewystarczająco kobiecymi”.
Z czasem może to prowadzić do wtórnych zaburzeń – takich jak anorgazmia, unikanie bliskości czy depresja. Dlatego ważne jest, aby traktować dyspareunię nie tylko jako objaw fizyczny, ale jako złożony problem wymagający holistycznego podejścia.
Diagnostyka i leczenie dyspareunii
Proces leczenia dyspareunii powinien rozpocząć się od dokładnej diagnozy – zarówno medycznej (np. konsultacja ginekologiczna, urologiczna), jak i psychoseksuologicznej.
W naszej poradni oferujemy wsparcie w postaci:
konsultacji seksuologicznych i psychologicznych
terapii indywidualnej lub terapii par
psychoedukacji seksualnej i treningu relaksacyjnego
pracy nad traumą (jeśli taka występuje)
W razie potrzeby współpracujemy także z ginekologiem, fizjoterapeutą uroginekologicznym i psychiatrą.
Z dyspareunią nie trzeba żyć – można ją skutecznie leczyć
To, co najważniejsze: dyspareunia nie jest „wymysłem” ani „brakiem doświadczenia”. To realny, możliwy do leczenia problem. Im wcześniej zgłosisz się po pomoc, tym szybciej możesz odzyskać komfort, radość ze współżycia i poczucie kontroli nad własnym ciałem.
Potrzebujesz wsparcia w zakresie bolesnego współżycia?
Umów się na konsultację seksuologiczną w naszej poradni. Pracujemy z osobami zmagającymi się z dyspareunią i pomagamy wrócić do zdrowej, satysfakcjonującej relacji z własną seksualnością.
