W codziennym życiu każdy z nas doświadcza chwil smutku, zmęczenia czy niepokoju. Jednak gdy te stany utrzymują się przez dłuższy czas i utrudniają codzienne funkcjonowanie, mogą świadczyć o występowaniu zaburzeń depresyjno-lękowych – jednego z najczęściej diagnozowanych problemów psychicznych we współczesnym świecie.
Czym są zaburzenia depresyjno-lękowe?
Zaburzenia depresyjno-lękowe, nazywane również zaburzeniami lękowo-depresyjnymi, to stan, w którym u jednej osoby występują równocześnie objawy depresji i zaburzeń lękowych. Niekiedy określane są jako zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane, co podkreśla ich złożony charakter. Pacjent może doświadczać zarówno obniżonego nastroju, braku motywacji, jak i nasilonego lęku, napięcia czy natrętnych myśli.
Ten typ zaburzeń nie jest „słabszą wersją” depresji czy lęku – to osobna jednostka diagnostyczna, która wymaga indywidualnego podejścia terapeutycznego.
Najczęstsze objawy zaburzeń depresyjno-lękowych
Objawy mogą być zróżnicowane i obejmować zarówno symptomy depresyjne, jak i lękowe. Do najczęstszych należą:
- Stany depresyjno-lękowe objawy psychiczne:
- Przewlekłe uczucie smutku, pustki lub beznadziei
- Nasilone napięcie, nerwowość, trudności z relaksacją
- Drażliwość lub wybuchy złości
- Nadmierne zamartwianie się o przyszłość lub zdrowie
- Poczucie winy, bezwartościowości lub niska samoocena
- Przewlekłe uczucie smutku, pustki lub beznadziei
- Objawy fizyczne:
- Zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność)
- Problemy z apetytem i trawieniem
- Uczucie zmęczenia, braku energii mimo odpoczynku
- Kołatanie serca, bóle głowy, napięcia mięśniowe
- Zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność)
Warto zaznaczyć, że zaburzenia depresyjno-lękowe mieszane mogą nie spełniać w pełni kryteriów jednej konkretnej choroby (np. depresji klinicznej), ale ich łączny wpływ na życie pacjenta bywa równie poważny.
Dlaczego dochodzi do jednoczesnego występowania depresji i lęku?
Choć dokładne przyczyny nadal są badane, specjaliści wskazują na kilka czynników ryzyka:
- Predyspozycje biologiczne – np. zaburzenia w funkcjonowaniu neuroprzekaźników (serotoniny, dopaminy)
- Długotrwały stres lub traumatyczne doświadczenia
- Brak wsparcia społecznego
- Czynniki osobowościowe – np. wysoka wrażliwość, perfekcjonizm
Z danych Światowej Organizacji Zdrowia wynika, że nawet 1 na 5 osób może w ciągu życia doświadczać epizodu zaburzeń lękowo-depresyjnych.
Diagnoza i leczenie – kiedy warto zgłosić się do psychologa?
Jeśli objawy utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie, wpływają na Twoje relacje, pracę lub codzienne funkcjonowanie – to sygnał, że warto skonsultować się ze specjalistą.
Podczas konsultacji psychologicznej możliwa jest dokładna ocena objawów oraz zaplanowanie dalszego leczenia. W zależności od nasilenia objawów, pomoc może obejmować:
- Psychoterapię indywidualną (np. poznawczo-behawioralną)
- W niektórych przypadkach – farmakoterapię (we współpracy z psychiatrą)
- Techniki relaksacyjne, praca z ciałem, zmiana stylu życia
Najważniejsze jednak, aby nie bagatelizować objawów i nie zwlekać z szukaniem pomocy.
Zaburzenia lękowo-depresyjne nie są słabością – to sygnał, że coś w psychice potrzebuje troski
Niestety, wiele osób wciąż unika wizyty u psychologa, traktując swoje objawy jako „przemijające gorsze dni”. Tymczasem wczesne rozpoznanie i terapia dają realną szansę na poprawę jakości życia i pełny powrót do zdrowia psychicznego.
Potrzebujesz wsparcia?
Jeśli rozpoznajesz u siebie powyższe objawy lub masz wątpliwości, skorzystaj z konsultacji psychologicznej w naszej poradni. Jesteśmy tu, by Ci pomóc – z empatią, profesjonalizmem i zrozumieniem.
